Mikrotomografia komputerowa umożliwia obrazowanie zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych elementów budowy badanego obiektu. Wielką zaletą tomografii jest możliwość "zajrzenia" do środka obiektu bez ingerencji.

            Mikrotomograf komputerowy działa na zasadzie radiografii Rentgenowskiej. Wykonuje  serię prześwietleń rentgenowskich. Każde ze zdjęć przedstawia mapę rozłożenia gęstości w badanym materiale (absorbcji promieni X) pod innym kątem (obiekt obracany jest po każdym zdjęciu o dany kąt). Skanowanie jest długotrwałym procesem i może zająć nawet 20 godzin.

            Aby uzyskać trójwymiarowe przekroje obiektu badań, seria zdjęć wykonanych podczas skanowania musi zostać poddana dalszej obróbce - rekonstrukcji. Proces ten polega na zastosowaniu zasady odwrotnej projekcji, gdzie na podstawie wielu zdjęć przedstawiających absorpcje promieni rentgenowskich przez badany obiekt pod różnymi (jednak znanymi) kątami rekonstruowany jest obraz 3D gęstości, składający się z voxeli (pikseli 3d).

            Tak zrekonstruowane obiekty mogą być poddawane dalszej analizie. Pobieranie różnego rodzaju pomiarów (odległości, powierzchnie, objętości i wiele innych) mogą być wykonywane zarówno w 2d jak i 3d. Można również mierzyć gęstość poszczególnych części obiektu.

            Badania porównawcze struktur zewnętrznych jak i wewnętrznych dzięki mikrotomografi przeprowadzane są bezinwazyjnie, umożliwia to pracę z bardzo cennymi materiałami jak okazy typowe lub bardzo rzadkie okazy muzealne. Dodatkowo raz zbadany obiekt może być przechowywany jako zestaw plików graficznych i służyć nieskończoną ilość razy do badań, bez konieczności sięgania po materiał muzealny.

Identification of avianclaws

CETAF: Consortium of European Taxonomic Facilities

Jednym z przejawów bieżącej działalności CETAF jest Collections Policy Board. Jest to grupa robocza utworzona na poziomie kierowników zajmująca się problemami zarządzania kolekcjami przyrodniczymi. Misją CPB jest wypracowanie wspólnej polityki i strategii mającej na celu wymianę informacji oraz promowania najlepszych rozwiązań w ramach instytucji partnerskich w Europie.

GTI- Global Taxonomy Initiative, Poland (www.gti-polska.pl)

• Konwencja o Różnorodności Biologicznej, to międzynarodowe porozumienie przyjęte na Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro, w 1992 roku.

Polska, podobnie jak wiele innych państw europejskich i światowych, podpisała i ratyfikowała Konwencję, uznając tym samym istotność ochrony bioróżnorodności, zrównoważonego użytkowania i sprawiedliwego podziału korzyści płynących z wykorzystywania zasobów biologicznych.

Globalna Inicjatywa Taksonomicznapowstała w ramach Konwencji o Różnorodności Biologicznej i działa na rzecz zapewnienia informacji potrzebnej do jej wdrażania, zwłaszcza Artykułu 7, dotyczącego identyfikacji i monitoringu. Oznacza to, między innymi, zajmowanie się problemami utrudniającymi wprowadzanie Konwencji w życie, czyli lukami w naszej wiedzy taksonomicznej. Problemy te, wynikające m. in. z niedostatecznej wiedzy taksonomicznej oraz zbyt małej liczby ekspertów, określa się mianem "przeszkód taksonomicznych". Globalna Inicjatywa Taksonomiczna powstała w celu usunięcia lub zmniejszenia tych przeszkód.

Zadaniem GTI jest gromadzenie informacji taksonomicznych na wszystkich poziomach bioróżnorodności (genetycznej, gatunkowej i ekosystemowej) i dla wszystkich organizmów – dla ułatwienia wprowadzania celów Konwencji w życie.

Jako Krajowy Punkt Kontaktowy ds. GTI w Polsce, w lutym 2007 roku, powołano Muzeum i Instytut Zoologii PAN (decyzja COP VIII/3).

KBMZZ – Krajowy Bank Muzealnych Zasobów Zoologicznych

Utworzony został przez 6 polskich instytucji naukowo-badawczych posiadających największe kolekcje przyrodnicze. Głównym celem działalności jest wzmocnienie i lepsze wykorzystanie potencjału badawczego polskich placówek naukowych i muzealnych zajmujących się pozyskiwaniem, długoterminowym przechowywaniem, zabezpieczaniem i opracowywaniem materiałów zoologicznych dla szeroko rozumianych badań taksonomicznych oraz związanych z nimi badań molekularnych, biochemicznych, fizjologicznych czy ekologicznych, znajdujących bezpośrednie zastosowania praktyczne.

KSIB – Krajowa Sieć Informacji o Bioróżnorodności

Celem Krajowej Sieci Informacji o Bioróżnorodności (KSIB) jest koordynacja, jako węzła krajowego, współpracy polskich placówek badawczych w ramach międzynarodowego systemu GBIF (Global Biodiversity Information Facility). KSIB jest obecnie największą w Polsce organizacją gromadzącą dane przyrodnicze, a zasoby danych dostępnych on-line wynoszą ponad 1.500.000 rekordów obrazujących bioróżnorodność Polski i wielu obszarów na całym świecie.

Do KSIB należy 27 instytucji członkowskich, reprezentowanych przez 33 jednostki naukowo-badawcze, a 4 instytucje i jedna organizacja pozarządowa współpracują z Siecią. W ramach sieci realizowany jest projekt „Mapa Bioróżnorodności Polski”, którego celem jest gromadzenie, przetwarzanie, integracja i udostępnianie danych o bioróżnorodności oraz tworzenie i doskonalenie Bazy Danych - zbioru zasobów informatycznych dotyczących bioróżnorodności, gromadzonych i udostępnianych poprzez Sieć.

Wyngaard G. A., Hołyńska M., Schulte J. A. II. 2010. Phylogeny of the freshwater copepod Mesocyclops (Crustacea: Cyclopidae) based on combined molecular and morphological data, with notes on biogeography. Molecular Phylogenetics and Evolution 55: 753–764.

W analizach ewolucji słodkowodnego, pantropikalnego rodzaju Mesocyclops, łączono cechy molekularne i morfologiczne lub przeprowadzano analizy rozłączne. W analizie “łączonej” gatunki Starego Świata tworzą grupę monofiletyczną, a przedstawiciele Nowego Świata grupę parafiletyczną. Topologia ta różni się od wyników wcześniejszych analiz morfologicznych. Testy typu ‘constraint’, zastosowane do porównania poziomu wsparcia dla trzech alternatywnych hipotez filogenetycznych z poprzednich analiz morfologicznych, poparły topologię analizy łączonej (= monofilię gatunków Starego Świata).

Iwan D. 2010. Pedinini, Platynotina (Insecta, Coleoptera, Tenebrionidae). Collection Faune de Madagascar, Vol. 93, IRD, QUAE MNHN, Paris et Montpellier, 178 pp.

Zaprezentowano wyniki badań taksonomicznych malgaskich chrząszczy z podplemienia Platynotina. Hipoteza o filogenezie tej grupy zakłada 3 monofiletyczne gałęzie: pierwsza skupia rodzaje Zidalus Mulsant et Rey i Anchophthalmops Koch, druga endemiczny rodzaj Lechius Iwan, a trzecia endemiczną grupę 8 rodzajów "melanocratoid". Ogółem Platynotina Madagaskaru liczy 37 gatunków należących do 11 rodzajów. Przedstawiono opisy osobników dorosłych oraz znanych postaci młodocianych. Omówiono bardzo rzadkie zjawisko żyworodności zachodzące u chrząszczy opracowanej grupy.

Tomaszewska W. 2010. Rhyzobius Stephens, 1829 (Coleoptera, Coccinellidae), a revision of the world species. Fauna Mundi, Vol. 2, Natura optima dux Foundation, Warszawa, 475 pp.

Monograficzne studium gatunków, drapieżnych biedronek z rodzaju Rhyzobius. Niektóre z nich, w różnych częściach świata oddają nieocenione usługi w walce biologicznej z roślinożernymi pluskwiakami. Opracowanie obejmuje rewizję systematyczną wszystkich gatunków, nazewnictwo i synonimikę; zestawienie danych biologicznych i zoogeograficznych; zawiera bogato ilustrowane redyskrypcje znanych oraz opisy nowych dla nauki gatunków (w sumie 104 gatunki w tym 42 nowe). Opracowanie stanowi podstawę do badań nad filogenezą plemienia Coccidulini.

Iwan D., Kubisz D., Tykarski P. 2012. Coleoptera Poloniae: Tenebrionoidea (Tenebrionidae, Boridae). Critical checklist, distribution in Poland and meta-analysis. University od Warsaw – Faculty of Biology, Natura optima dux Foundation, Warszawa, 480 pp.

Książka zawiera podsumowanie dotyczące występowania w Polsce chrząszczy należących do rodzin: Tenebrionidae i Boridae. Potwierdzona została obecność jednego gatunku należącego do Boridae oraz 73 gatunków należących do Tenebrionidae, 28 gatunków uznano za błędnie wykazane lub wymagające potwierdzenia. Zamieszczono zweryfikowane dane nomenklatoryczne dotyczące wszystkich omawianych taksonów. Dane dotyczące rozmieszczenia zostały opracowane na podstawie własnych badań oraz danych literaturowych, wraz z lokalizacjami podano koordynaty UTM (10 x 10 km) i mapy występowania. Dokonano metaanalizy umożliwiającej przedstawienie syntetycznych wyników dotyczących intensywności badań faunistycznych oraz występowania gatunków w poszczególnych częściach Polski z uwzględnieniem czynnika czasu. Publikacja stanowi podstawę uruchomienia bazy danych o chrząszczach występujących w Polsce – Coleoptera Poloniae.