Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk

Menu główne

Polecamy

foto Piotr Ślipiński

Wystawa miała na celu pokazanie dorobku fotograficznego członków Koła Warszawskiego Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, wzbudzenie zainteresowań ptakami jako elementem piękna przyrody i nawiązanie kontaktu z ornitologami – amatorami nie objętymi dotąd działalnością Koła.

Autorami wystawionych 120 zdjęć byli członkowie Koła Warszawskiego Sekcji Ornitologicznej przy Polskim Towarzystwie Zoologicznym. Wśród nich znajdowali się ludzie zajmujący się ptakami zawodowo – pracownicy instytutów naukowych, większość jednak stanowili amatorzy traktujący ornitologię jako hobby – przyjemne wypełnienie czasu po pracy, cel niedzielnych wycieczek za miasto, odprężające zajęcie podczas urlopu. Obserwacja ptaków stanowiła dla tych ludzi okazję zbliżenia do przyrody i wzbogacenia swej wiedzy o niej. Jednocześnie wyniki spostrzeżeń poczynionych podczas urlopu spędzonego w Bieszczadach, na Helu czy nad Jeziorem Augustowskim były nieraz źródłem wartościowych dla nauki informacji. O tym jaką pasją może być śledzenie życia ptaków, niech świadczy fakt istnienia w szeregu krajów (np. Anglia, Niemcy, Stany Zjednoczone) setek klubów zrzeszających tysiące ornitologów – amatorów. Niektóre z tych klubów zrzeszających wydają własne pisma, stojące nieraz na wysokim poziomie i dostarczające nauce niezmiernie cennych materiałów. Warszawskie Koło Sekcji Ornitologicznej powstało wiosną 1958 roku. W roku otwarcia wystawy liczyło ponad 70 osób. Członkowie Koła i jego sympatycy spotykali się co miesiąc przy kawie w celu omówienia problemów związanych ze wspólnymi zainteresowaniami, obejrzenia filmu przyrodniczego czy umówienia się na wspólną wycieczkę

Na postawie materiałów archiwalnych MiIZ PAN.

Wystawa przedstawiała zróżnicowanie świata zwierząt Ameryki Południowej – kontynentu fascynującego przyrodniczo ale mało znanego. Pokazywała około 600 okazów bezkręgowców należących do ponad 400 gatunków i około 250 okazów kręgowców reprezentujących 230 gatunków. W przeważającej części były to endemity krainy neotropikalnej.

Wystawione zostały szkielety gąbek i koralowców ciepłych wód Morza Karaibskiego i zachodniej części Atlantyku. W akwarium pływały ryby słodkowodne pochodzące z Ameryki Południowej, znane i hodowane na całym świecie. Duże wrażenie robiły zamieszkujące ten kontynent największe bezkręgowce: pajęczaki, wije i owady. Można było podziwiać piękno barw olśniewających motyli, słusznie porównywanych do latających kwiatów. Są one często większe od bajecznie kolorowych kolibrów, najmniejszych ptaków świata. Godne uwagi były również wielobarwne papugi, wielkodziobe tukany, olbrzymi nandu, posługujący się echolokacją tłuszczak, święty ptak Azteków i Majów – kwezal herbowy oraz symbol Andów – kondor. Warto było zwrócić uwagę na śmiertelnie jadowite węże: żararaki, surukuku, grzechotnika straszliwego i koralówkę. Interesujące ssaki należały do szczerbaków: leniwce, pancerniki oraz mrówkojady.

Prezentowanych zwierząt na ogół nie można oglądać ani w ogrodach zoologicznych, ani w wielu muzeach, ponieważ obecnie w większości krajów Ameryki Południowej obowiązuje zakaz łowienia i wywozu przedstawicieli rodzimej fauny. Muzeum i Instytut Zoologii PAN jest jedną z kilku placówek na świecie, posiadających i eksponujących liczne gatunki zwierząt południowoamerykańskich. Większość eksponatów została zebrana przez polskich uczonych i podróżników w latach 1865-1924. Na wystawie zostały pokazane ponadto formacje klimatyczno-roślinne Ameryki Południowej oraz zagrożone i ginące gatunki zwierząt. Omówiono także pochodzenie i rozwój fauny tego kontynentu.

Źródło:

Wąsowska M., Winiszewska-Ślipińska G., Wiśniewska K., Mikołajczyk W. 1997. Informator o wystawie Zwierzęta Ameryki Południowej ze zbiorów Muzeum i Instytutu Zoologii PAN. Archiwum MiIZ PAN.